Do odważnych świat należy czyli o moich początkach z francuskim

Witajcie moi kochani,tak wiem;dawno nic nie wrzucałam,ale wiecie;rok szkolny,nowa szkoła,nowa klasa i te sprawy. Przez ostatni tydzień byłam też zajęta innym,poza blogowym projektem o którym być może wkrótce wam opowiem. Za to ta notka ma na celu dwie rzeczy: po pierwsze chcę wam powiedzieć o moich nowych idolach muzycznych, których odkryłam na początku sierpnia tego roku a po drugie,co trochę łączy się z pierwszym, chcę wam powiedzieć o tym co się u mnie w życiu zmieniło.A więc do rzeczy. Na początku sierpnia szukając czegoś w internecie natknęłam się na piosenkę "Belle" z niejakiego musicalu "Notre Dame De Paris".

Spodobała mi się, bo wcześniej znałam wersję studia accantus (kojarzy ktoś z tu obecnych?),wiec zaczęłam zgłębiać temat szukając na wikipedii czegoś o tej piosence,o musicalu aż wreszcie o artystach ale od początku,obrazicie się,jeżeli przytoczę wam z wikipedii opis musicalu?
Jeżeli czytaliście "Katedrę Marii Panny w Paryżu" autorstwa Wiktora Hugo (swoją drogą świetna książka,którą ja ostatnio skończyłam czytać więc niedługo możecie spodziewać się na blogu recenzji ;*) to być może akcja musicalu nie jest wam kompletnie obca,bo jest on oparty na tej właśnie książce. Ale opis z wikipedii wygląda tak: "Notre-Dame de Paris – musical, którego premiera miała miejsce 16 września 1998 w Paryżu. Powstał w oparciu o powieść Victora Hugo Katedra Marii Panny w Paryżu. Autorem słów jest Luc Plamondon, muzykę skomponował Richard Cocciante.

Spektakl prezentowany był w wielu miastach Francji, Belgii, Szwajcarii oraz w Quebecu. W Paryżu ponownie wystawiono go w grudniu 2005 roku. Wersja angielska grana jest od 2000 roku w Las Vegas oraz wystawiana była w Londynie. Powstały także liczne adaptacje w innych językach m.in. we włoskim i rosyjskim oraz angielskim. W 2016 roku Polska uzyskała licencje na wystawienie musicalu „Notre Dame de Paris”. Po raz pierwszy odbył się on na deskach gdyńskiego teatru muzycznego 9 września 2016 roku. Reżyserem „polskiego” musicalu jest ten sam Gilles Maheu, który reżyserował wersję francuską. Podczas prób gdyński zespół zrobił na realizatorach tak duże wrażenie, że po raz pierwszy w historii Notre Dame spektakle były grane z udziałem orkiestry i chóru."
O aktach rozpisywać się nie będę ale nie odmówię sobie przybliżenia wam pokrótce reszty prześwietnych według mnie piosenek i oczywiście Postaci,bo z nich płynnie przejdziemy do oryginalnych (francuskich,bo tylko do nich się ograniczę) artystów,którzy odgrywali poszczególne postacie i którzy to właśnie są moim odkryciem z wakacji.No ale punkt drugi czyli 
1.Wszystkie piosenki z tego musicalu

Oczywiście zaczniemy od Belle, ponieważ jest ona chyba najważniejszą piosenką w całym przedsięwzięciu jakim jest ten musical. Śpiewana przez 3 postacie: Quasimodo,dzwonnika z Notre Dame (w którego wciela się Garou); Księdza Klaudiusza Frollo,archidiakona katedry (W którego wciela się Daniel Lavoie) oraz Phoebusa;kapitana królewskiej straży łuczniczej (w którego wciela się Patrick Fiori).Wszyscy trzej są trawieni przez pożądanie,które budzi w nich piękna młoda Cyganka Esmeralda (Grana przez Helen Segarę);o tym właśnie jest ta piosenka. Nikogo chyba nie zdziwię jeżeli napiszę,że we Francji została ona wybrana piosenką 50-lecia.
Następną piosenką według mnie godną uwagi tak samo jak Belle jest Les temps des cathedrales czyli po Polsku Czas Katedr 

Opowiada ona o tym jak to bardzo człowiek chce zapisać swą chwałę na kartach historii za pomocą wspaniałych budowli z kamienia i szkła, jakimi są właśnie katedry ale,że niekiedy lęka się on dzieła własnych rąk. Ale katedry jak stoją tak stać będą...Jest ona śpiewana na początku Musicalu przez Poetę Pierre'a Gringoire'a,w którego wciela się w oryginalnej francuskiej wersji niezastąpiony Bruno Pelletier,ale zarówno o Postaci jak i o Artyście nieco później,ale również i jest śpiewana na końcu,po ukłonach oczywiście, przez wszystkich artystów.
Kolejną i ostatnią piosenką z tych nieco moim zdaniem bardziej wartych uwagi jest  "Danse Mon Esmeralda" (po Polsku: "Tańcz,ma Esmeraldo") śpiewana również przez Quasimodo (czyli Garou) jest to piosenka w której Quasi opłakuje Esmeraldę,która pod koniec musicalu zostaje stracona;aż w końcu on sam opada z sił na jej ciało i umiera razem z nią

Inne piosenki z tego musicalu pozwólcie,że wymienię tylko z tytułów oraz wykonawców, a są to:

-les sans-papiers ( śpiewana przez Gringoire'a i paryżan)

-Bohémienne (śpiewana przez Esmeraldę)

-Tu vas me détruire (śpiewana przez Frollo)

- la Cour des miracles (śpiewana przez Clopin'a Postraszgłupcę oraz przez cyganów)

-Ave Maria (śpiewana przez Esmeraldę)
- Florence (śpiewana przez Gringoire'a i Frollo)
-les cloches (śpiewana przez Quasimodo, Frollo i Gringoire'a)
-Être prêtre et aimer une femme (śpiewana przez Frollo)
- Déchiré (śpiewana przez Phoebusa)
-la monture (śpiewana przez Fleur De-Lys)
-Dieu que le monde est injuste (Śpiewana przez Quasimodo)
- Vivre (śpiewana przez Esmeraldę)

- Lune (Śpiewana przez Gringoire'a)

2.Postaci

Będziemy przechodzić od postaci najmniej ważnych,trzecioplanowych a nawet epizodycznych aż do tych najważniejszych.Więc na pierwszy ogień idzie...:
a) Clopin Postraszgłupca (Luck Mervill)-Na początku powieści i musicalu jawi się czytelnikowi/widzowi jak ranny żebrak,który w trakcie Moralitetu Pierre'a Gringoire'a wspiął się na podwyższenie na suficie i prosi stamtąd o datki, ma ranę na ramieniu. Na początku wydaję się nieszkodliwy lecz z rozwojem fabuły książki/musicalu okazuje się kim jest naprawdę- królem złodziei zasiadającym na tronie na placu cudów. Jest on również przybranym ojcem Esmeraldy.
b) Jan Frollo- Młodszy brat Klaudiusza,żak, stracił rodziców w wyniku epidemii (o jego rodzicach wspominać tu więcej nie będę bo jako tako w musicalu i w książce większej wzmianki też o nich nie ma) Nie jest on zbyt odpowiedzialny za to uwielbia rozrabiać.Często prosi starszego brata o pieniądze.
c)Wdowa GondeLaurier- Ciotka Febusa, Matka Fleur De-Lys,ciągle próbowała ich do siebie przekonać, myśli,że jej się to udaje i nie chce przyjąć do wiadomości,że jest inaczej; jest bardzo staroświecka.
e) Pustelnica ze szczurzej nory- Nienawidziła Cyganów za to,że jedna z cygańskich kobiet podobno porwała jej córeczkę gdy miała ona roczek, został jej po dziecku tylko bucik,Jak się później okazuje jest matką Esmeraldy,której szczególnie nienawidziła przez całą książkę za to,że jak mówiła " jest ona w wieku w którym teraz byłaby jej córka". Gdy prawda wychodzi na jaw stara się chronić córkę przed wyrokiem śmierci,gdy jej się to nie udaję,tuląc jeszcze dopiero co odzyskaną po 15 latach córkę,którą to jednak za moment znów ma utracić tym razem na zawsze,umiera.

f) Piotr (Pierre) Gringoire (Bruno Pelletier)- filozof,Poeta, w musicalu pełni niejako rolę narratora wydarzeń. W przeciągu trwania akcji zarówno książki jak i musicalu imał się różnych zajęć :od wystawiania moralitetu, przez przynależenie do cechu złodziei Clopina aż do podziwiana architektury.Bardzo emocjonalny zwłaszcza jeżeli chodzi o jego sztukę.

g) Fleur de-Lys (Julie Zenatti)-Młoda arystokratka,zarówno kuzynka jak i Narzeczona Febusa, córka Wdowy GondeLaurier.Nienawidzi Esmeraldy,zresztą z wzajemnością.Pod Koniec książki i musicalu dowiadujemy się,że koniec końców poślubiła Febusa ale nie było to szczęśliwe małżeństwo.

h) Kapitan Phoebus de Châteaupers (Patrick Fiori)-Kapitan łuczników króla Francji, zaręczony z Fleur de-Lys,ale zakochany;z wzajemnością;w Esmeraldzie,choć nie kochał jej tak naprawdę;czuł w stosunku do niej tylko pożądanie.Kiedy umiera ona przez powieszenie to on patrzy na to bez najmniejszego cienia smutku czy żalu.
I) Klaudiusz Frollo (Daniel Lavoie)- Archidiakon Katedry Notre Dame,zaadoptował Quasimodo;opiekował się nim przez 20 lat,uczynił dzwonnikiem katedry. Kiedy Quasimodo ogłuchł od dźwięku dzwonów to Frollo nauczył go języka migowego.Starszy brat Jana. Dopóki nie spotkał Esmeraldy to nauka była całym jego życiem,ukończył wszystkie 4 fakultety Sorbony;odpowiedzialny i rozważny przez większość książki.W końcu jednak gubi go pożądanie.Umiera spadając z dachu katedry.
J) Esmeralda( Helene Segara)- właściwie nazywała się Agnes (Agnieszka) córka Guduli, pustelnicy z wieży Rolanda, według cygańskich zwyczajów żona (na cztery lata) poety Piotra Gringoire'a,porwana w dzieciństwie przez Cyganów i przez nich wychowywana. Przez lud Paryża uważana za Cygankę.Pod fałszywym zarzutem uprawiania czarów Esmeralda skazana na karę śmierci i powieszona w 1482 w Paryżu, podczas rozruchów ludowych. Była zakochana w Phoebusie, jak się później okazało, bez faktycznej wzajemności.

I NA SAM KONIEC GWIAZDECZKA,GWÓŹDŹ PROGRAMU,BEZ NIEGO TEN MUSICAL I KSIĄŻKA NIE MAJĄ RACJI BYTU...

K) Quasimodo (Garou)-Dzwonnik z Notre-Dame, król karnawału roku 1482 i zabójca w afekcie swego opiekuna archidiakona jozajskiego Klaudiusza Frollo, uosobienie brzydoty i dobroci serca.Imię „Quasimodo” nawiązuje do nazwy święta w kalendarzu chrześcijańskim, zwanego Quasimodo, a wypadającego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy (lub w oktawę Wielkanocy). Właśnie wtedy 4-letni Quasimodo, porzucony przez rodziców, został odnaleziony pod bramą Katedry przez Klaudiusza Frollo.

Quasimodo wyrósł na niekształtnego olbrzyma. Nos miał czworoboczny, lewe oko malutkie, krzaczastą brew, oko prawe przykryte ogromną brodawką, popękane wargi i kieł z nich wystający, zęby krzywe i wyszczerbione, rozdwojony podbródek. Miał olbrzymią głowę ze zjeżonymi rudymi włosami, ogromny garb pomiędzy łopatkami i mniejszy garb na piersi, przedziwnie poskręcane nogi, ogromne stopy i ręce. Wyraz jego twarzy przy tym był mieszaniną złośliwości, zdziwienia i smutku, a mimo pokraczności sprawiał wrażenie niesłychanie silnego, zwinnego i odważnego. Ludność Paryża wierzyła, że utrzymywał konszachty z diabłem, a spotkanie z nim ciężarnej kobiety mogło sprawić, że ta urodzi potwora.

Postać Quasimodo dzięki licznym adaptacjom (m.in. musical, balet) stała się bardziej popularna niż sama powieść Hugo, a jego miłość do pięknej cyganki Esmeraldy weszła na stałe do kanonu kultury popularnej. Do postaci Quasimoda odnosił się np. Jacek Kaczmarski w utworze Quasimodo.

Adaptacje często odchodzą od oryginału Hugo. Na przykład w popularnej animacji Disneya Dzwonnik z Notre-Dame z 1996 Quasimodo nie jest głuchy.
No cóż, to skoro o postaciach już coś wiemy to może przejdziemy do punktu numer 3 jakim są

3.ARTYŚCI ODGRYWAJĄCY POSZCZEGÓLNE ROLE
to tutaj też może polecimy w kolejności mniej więcej takiej, jak postaci leciały...

- LUCK MERVIL: haitańsko-kanadyjski aktor, piosenkarz i kompozytor. Mervil urodził się na Haiti. Kiedy miał cztery lata, jego rodzina przeniosła się do Montrealu, a gdy miał dwanaście lat rodzina zamieszkała w Nowym Jorku. W wieku siedemnastu lat powrócił do Montrealu.

- BRUNO PELLETIER: kanadyjski piosenkarz śpiewający w języku francuskim, autor tekstów piosenek, kompozytor, muzyk i aktor.

-Julie Zenatti – francuska piosenkarka. Zadebiutowała w wieku 16 lat w oryginalnej obsadzie musicalu Notre-Dame de Paris w roli Fleur-De-Lys Pierwszym, który uwierzył w jej głos był Lenny Kravitz, który zaprosił ją do udziału w nagraniu dwóch piosenek.( DLA CIEKAWSKICH:Julcia,jak ja zaczęłam ją pospolicie nazywać, mierzy tylko 156 cm wzrostu więc z całej obsady jest najniższa a przy Garou mierzącym aż 192 cm wzrostu to już w ogóle kurdupel,ale za to jaka urocza) Ona i Patrick Fiori byli zaręczeni ale później się rozeszli,jednakże do tej pory są przyjaciółmi 

-Hélène Ségara, właśc. Hélène Aurore Alice Rizzo – francuska piosenkarka pop i aktorka, najlepiej znana z roli Esmeraldy we francuskim musicalu Notre Dame de Paris. Sprzedała ponad 10 milionów płyt. Urodziła się na farmie dziadka w Six-Fours-les-Plages w departamencie Var.Jej ojciec Bernardo Rizzo miał włoskie pochodzenie, a matka Thérèse Kasbarian była ormiańskiego pochodzenia.

-Daniel Lavoie, właściwie Gérald Lavoie – kanadyjski piosenkarz, aktor, kompozytor i autor tekstów piosenek.Urodził się w małej wiosce Dunrea w prowincji Manitoba jako najstarszy z sześciorga dzieci, ma dwóch braci i jedną siostrę oraz dwie siostry pochodzenia indyjskiego, adoptowane przez jego rodziców. Jego matka - gospodyni domowa i sklepikarka, była muzykiem i we wczesnych latach uczyła go grać na fortepianie. Swoją edukację muzyczną kontynuował we francuskojęzycznej szkole jezuitów na przedmieściu Św. Bonifacego w Winnipeg, w prowincji Manitoba. W 1967 r. Lavoie jako autor tekstu piosenki wygrał konkurs 'Młodzieńcza siła' organizowany przez Société Radio-Canada na udział we francuskojęzycznym programu telewizyjnym Jeunesse, który przyniósł mu pierwszy duży rozgłos. Mając dwadzieścia lat przyjął imię Daniel i przeniósł się do Montrealu. W latach 1969-70 w grał na fortepianie w pubach i barach. W 1973 r. ukazał się jego pierwszy singiel „J'ai quitté mon île”, który odniósł sukces także w Brazylii i Portugalii. Jego pierwszy album „Nirvana bleu” (1979) stał się bardzo popularny. Stał się ulubieńcem Teatru Montparnasse w Paryżu w 1980 r. Wielkim wydarzeniem była jego rola Frollo w bardzo udanym musicalu Notre-Dame de Paris (1998-99), a piosenka „Belle” wykonywana wraz z Garou i Patrickiem Fiori stała się hitem.Żonaty z Louise Dubuc. Mają troje dzieci; dwóch synów Matthieu (ur. 1974) i Josepha (ur. 1988) oraz córkę Gabrielle (ur. 1984).-Patrick Fiori, właściwie Patrick Jean-François Chouchayan (ur. 23 września 1969 w Marsylii) - francuski piosenkarz i aktor musicalowy.Urodził się w Marsylii jako syn Ormianina Jacques'a Chouchayana i Korsykanki Marie Antoinette Fiori, mając 12 lat wystąpił po raz pierwszy w musicalu Legenda figurek świętych (La Légende des santonniers).W wieku 16 lat nagrał swojego pierwszego singla zatytułowanego "Stéphanie". W 1993 roku zajął czwarte miejsce w Konkursie Piosenki Eurowizji z piosenką "Mama Corsica". Rok potem ukazał się jego pierwszy album "Puisque c'est l'heure".

Po udanym przesłuchanie do musicalu Notre Dame de Paris (1997-2000) zagrał z powodzeniem rolę kapitana Phoebusa, a wspólnie z Garou i Danielem Lavoie odniósł sukces z piosenką "Belle". Następnie Patrick podpisał kontrakt z wytwórnią Sony i zrealizował swoje kolejne płyty: Prends moi (Zabierz mnie, 1999), Chrysalide (2000) i Si On Chantait Plus Fort (2005). Jego singiel "4 Mots sur un piano" przez dwa tygodnie był numerem jeden na francuskich listach przebojów.On i Julie Zenatti byli zaręczeni ale później się rozeszli,jednakże do tej pory są przyjaciółmi.W 2008 poślubił Miss Francji '2000 - Ariane Quatrefages. W lipcu 2009 urodził się syn Sevan. W 2014 roku urodziło się ich drugie dziecko.

Opis

Garou, właściwie Pierre Garand – kanadyjski piosenkarz, multiinstrumentalista, aktor i producent, honorowy ambasador Sherbrooke. Odznaczony przez prezydenta Francji Orderem Sztuki i Literatury. Jako trzylatek grał na gitarze. Był gitarzystą zespołu Windows & Doors, następnie wokalistą formacji The Untouchables.Po nagraniu trzech płyt francuskojęzycznych wydał album anglojęzyczny, zatytułowany Piece of My Soul. W 2009 roku premierę miał film L’amour aller retour, w którym zagrał główną rolę.W wieku 18 lat trafił do Kanadyjskiej Armii. W wieku 19 lat, dzięki swojej przyjaciółce, zaśpiewał w barze na scenie z lokalną gwiazdą (Louis Alary)^[15], wykonując na scenie utwór Erica Claptona „Layla” i cztery inne piosenki. Po tym występie otrzymał angaż jako piosenkarz, grał w coraz większej liczbie barów, w końcu trafił na imprezę Młodych Talentów w Liquore Store w Magog.W maju 2010 pojawiła się linia perfum Come2Me, sygnowana przez Garou.Został twarzą kampanii reklamowej marki Mauboussin. Był w kilku związkach: ulrike (2000-2006) Lorie(2007-20010) ( z nią był zaręczony) a od 2013 do chwili obecnej jest zaręczony ze Stephanie Fournier.
No i punkt 4 i ostatni w tym wpisie. Dzięki temu,że odkryłam Garou i całą ekipę wypisaną powyżej,zaczęłam interesować się francuskim; w szkole przepisałam się z grupy Angielsko-niemieckiej do Angielsko-francuskiej.Ma to też związek z tym projektem o którym wspominałam na początku wpisu a o którym myślę,że kiedyś się dowiecie.A więc zobaczymy jak mi pójdzie nauka;a póki co do zobaczenia w drugim wpisie,który się pojawi myślę,że jeszcze dziś,a będzie to recenzja książki,o której wam pisałam wyżej. 

À bientôt les gars ;*

prends soin de toi chéri.prends soin de toi chéri.OpiGarou, właściwie Pierre Garand – kanadyjski piosenkarz, multiinstrumentalista, aktor i producent, honorowy ambasador Sherbrooke. Odznaczony przez prezydenta Francji Orderem Sztuki i Literatury. Jako trzylatek grał na gitarze. Był gitarzystą zespołu Windows & Doors, następnie wokalistą formacji The Untouchables.

OpiGarou, właściwie Pierre Garand – kanadyjski piosenkarz, multiinstrumentalista, aktor i producent, honorowy ambasador Sherbrooke. Odznaczony przez prezydenta Francji Orderem Sztuki i Literatury. Jako trzylatek grał na gitarze. Był gitarzystą zespołu Windows & Doors, następnie wokalistą formacji The Untouchables.

OpisGarou, właściwie Pierre Garand – kanadyjski piosenkarz, multiinstrumentalista, aktor i producent, honorowy ambasador Sherbrooke. Odznaczony przez prezydenta Francji Orderem Sztuki i Literatury. Jako trzylatek grał na gitarze. Był gitarzystą zespołu Windows & Doors, następnie wokalistą formacji The Untouchables.