Dziś bloga widziało

Q&A z postaciami-pytania i odpowiedzi.

  Witajcie, kochani! Pamiętacie, jak próbowałam zrobić Q&A ze mną, jako autorką? Dziękuję za wszystkie (nawet to jedno!) pytanie! Pomyśl...

czwartek, 3 października 2019

ślepota nie boli czyli o Damienie Sargue słów kilka

Dziś moi drodzy kochani czytelnicy pomówimy sobie jeszcze o tym przystojniaczku
Damien Sargue.jpg
Kojarzycie Go? Nie. Nie bójcie się,zaraz wam wszystko o nim opowiem, a jeszcze więcej opowiem wam o mojej "ślepocie wybiórczej" że się tak wyrażę, i o nie jednym lecz o dwóch musicalach,w których ten Pan występował. No więc lecimy. Pan ze zdjęcia nazywa się Damien Sargue. urodzony 26 czerwca 1981 ( Jeśli moja Pani od Wosu z Podstawówki to czyta to bardzo ją pozdrawiam. Wie Pani o co chodzi ;*)  w Caen, stolicy Dolnej Normandii. Jego matka, zauważając talent chłopca, a przy okazji chcąc zapobiec ciągłym treningom judo, zapisała go do miejscowej „Szkoły Rozrywek”, gdzie przez kilka lat szkolił swój głos pod okiem specjalistów.
W 1992 wziął udział w „Les Numéros 1 de Demain”, konkursie zorganizowanym przez Jean-Pierre’a Foucault przy okazji emisji programu Sacrée Soirée. Został zwycięzcą tego programu. Po wygranej w programie przyjął zaproszenie do współpracy z wytwórnią Baxter. Pod jej szyldem wydał swój debiutancki singiel, „Emmène-moi”, prezentując go pod pseudonimem Damien Danza (z sympatii do aktora Tony’ego Danza). Piosenka podejmowała temat adopcji. Decyzją rodziców, po wydaniu singla skupił się na nauce, a podczas dni wolnych od szkoły brał udział w konkursach piosenki odbywających się na terenie całej Francji. No i tu się na chwilę zatrzymamy i lekko przeniesiemy w czasie...Francuski program Telewizyjny Chabada,rok (chyba) 2009. Garou i Damien śpiewają razem piosenkę Les Temps Des Cathedrales.
 
I O ile Garou, spoko, no w końcu Grał w musicalu,z którego pochodzi ta piosenka to zastanawiałam się,co ma do niej Damien...I dlaczego Ci dwaj Panowie na tym wideo zachowują się jakby bardzo dobrze się znali, może nawet przyjaźnili...No i teraz może wrócimy do Nastoletniego Damiena
W 1996, mając 15 lat, wziął udział w Festiwalu Piosenki Francuskiej w Cannes, który wygrał w kategorii debiutów. Luc Plamondon i Richard Cocciante zaproponowali mu rolę rzeźbiarza w powstającym wtedy musicalu Notre-Dame de Paris. Rolę rzeźbiarza usunięto ze scenariusza, a Damienowi zaproponowano posadę dublera Bruno Pelletiera (Gringoire). Na scenie zadebiutował 25 października 1998. Jakiś czas później został także dublerem Patricka Fiori (Phoebus), dzięki czemu pojechał do Brukseli wraz z główną obsadą. Podczas jednego z występów został zauważony przez Gerarda Presgurvica, który zaproponował mu rolę Romea w powstającym wtedy musicalu Roméo et Juliette, de la Haine à l’Amour. Po dwóch latach grania zrezygnował z gry w musicalu, a ostatnią sztukę zagrał w czerwcu 2002 w Genewie. Więc zbierzmy Fakty do kupy
1. Damien Jednak ma do Piosenki "les temps des Cathedrales" jak i do samego musicalu Notre Dame De Paris więcej niż się na początku wydawało
2.
Obaj Panowie się znają 
3. NAJPRAWDOPODOBNIEJ się przyjaźnią
4. Grali w Jednym musicalu
5. Damien zaliczył nawet jeden występ Gościnny w 2013 roku z Grupą Forever Gentelmen, do której należy...A JAKŻE BY INACZEJ, GAROU
Ale dziwi mnie właśnie to,że nie wydedukowałam  tego wszystkiego z zachowania obu Panów właśnie w powyższym wideo. No cóż, wcześniej biografii Damiena Sargue nie czytałam dalej niż jego data urodzenia więc...Mogło mi umknąć to i owo.Tak?

Ale pragnę jeszcze zauważyć,że w powyższym wideo Głos Garou i Głos Damiena taki idealnie się ze sobą zgrywają,że naprawdę miło tego słuchać

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Powered By Blogger

blog o tytule "Na wózku inwalidzkim przez świat po raz 2" czyli życie i świat oczami osoby niepełnosprawnej,czyli moimi

Szukaj na tym blogu

Lubię

  • Bruno Pelletier
  • Daniel Lavoie
  • Francja
  • Garou
  • Helene Segara
  • Julie Zenatti
  • Kanada
  • Katedra Marii Panny w Paryżu
  • Luck Mervil
  • Montreal
  • Musical "Notre Dame De Paris"
  • muzyka
  • Muzyka Francuska
  • Paryż
  • Patrick Fiori
  • podróże